Ichtuskerk als duurzaam huis

Het staat met grote letters in de visie en missie van onze gemeente beschreven: “we willen een duurzaam huis zijn; we hebben de keurmerken Fairtrade Kerk en Groene Kerk ontvangen; we willen de aandacht voor deze onderwerpen in onze kerk en daarbuiten verbreden.” Dat doen we al een flink aantal jaren, met de Werkgroep Duurzaamheid als kloppend hart. Waarom doen we dat als kerk en hoe doen we dat? Daar gaan we hieronder op in, hopelijk als start van een regelmatige rubriek in Kerkklanken.

Diakonie en ZWO richten zich van oudsher op ´zorg voor de naaste´, dichtbij en veraf. Zorg voor de schepping en aandacht voor duurzaamheid horen daar vanzelfsprekend bij. Die naaste waar we een verantwoordelijkheid voor dragen, is ook de naaister in een kledingbedrijf in Bangladesh, die voor 2 euro per dag (of minder) lange dagen maakt achter haar naaimachine, of de bewoners van de Malediven, een grote eilandengroep anderhalve meter boven zeeniveau, die al bij een geringe zeespiegelstijging onbewoonbaar wordt. Onze keuzes ‘hier en nu’hebben effect op het leven van mensen ‘daar en straks’, daarom is het onze verantwoordelijkheid om daar rekening mee te houden en ons handelen daar op aan te passen, dat is de kern van duurzaamheid.

Wat doen we als kerk zelf op dat gebied? Er liggen 16 zonnepanelen op het dak van de kerk, en er wordt nagedacht over het energiezuiniger maken van het hele gebouw. Het regenwater van het dak is afgekoppeld en loopt nu via infiltratiebuizen de grond in. Zo wordt het riool niet onnodig belast en blijft het waterpeil in de bodem hoger. In de kerktuin zijn meer bloeiende planten en struiken aangeplant die bijen en vlinders aantrekken. We drinken fairtrade koffie en thee en bieden ruimte voor allerlei vormen van hergebruik en recycling, onder meer via het inzamelen van mobieltjes, gereedschap of oud ijzer.

We proberen ook anderen te enthousiasmeren, bijvoorbeeld in 2017 via twee bijeenkomsten rondom ‘God in de supermarkt’: hoe kies je in de winkel voor duurzame en eerlijke producten?Tegen wat voor dilemma’s loop je dan aan en hoe ga je daar mee om? Vorig jaar heeft tijdens de vastentijd een groep gemeenteleden meegedaan aan de actie 40­40­40: in 40 dagen tijd proberen 40% minder restafval te produceren, door kritisch te kijken naar zaken als verpakkingen, voedsel, zwerfvuil en dergelijke.

De discussies op Speakap en in de kerk leverden voor veel mensen de nodige eyeopeners op. Duurzaamheid is de laatste tijd ‘hot’aan het worden. Zowel de effecten van klimaatverandering zoals hitte, droogte, overstromingen, als de plannen voor verduurzaming van de energievoorziening zijn bijna dagelijks in het nieuws.

Er zijn ook mensen kritisch. Moet dat nou echt allemaal, loopt het echt zo’n vaart met die klimaatverandering, kunnen we dat wel betalen? Dat zijn goede vragen, dat houdt ons scherp, maar het is overduidelijk dat we in de buurt van de grenzen komen die het systeem aarde aan kan. Insectenaantallen gaan hard achteruit, het poolijs smelt zo snel dat oliemaatschappijen hopen dat ze binnenkort olie kunnen gaan boren in het poolgebied, en landbouwgronden raken uitgeput door onduurzaam landgebruik. Het is ook overduidelijk dat de techniek voor een duurzamer energievoorziening beschikbaar is en dat we het kunnen betalen.

We zijn geen Ulebelt of Greenpeace, maar ook wij als kerken hebben de verantwoordelijkheid om ons voor dit soort zaken in te zetten, in de kerk én in ons dagelijks leven. Dat doen we dus graag, en daar betrekken we ook graag anderen bij. Hebt u vragen of suggesties, laat het ons weten!

Namens de werkgroep Duurzaamheid: Jan Vroonland, Jaap Breetvelt,Trijnie Plattje,Ton de Haan. Bauke de Vries