De tijd gaat snel. Het is alweer een half jaar geleden dat we elkaar uitzwaaiden vanaf de Holterweg. We zijn allemaal in de organisatie alweer hard op weg naar Pasen. Bij deze een groet uit Roden en een bericht hoe het met ons gaat.
Allereerst nog over het cadeaugeld, want daar heb ik mooie dingen voor kunnen doen. Zoals bekend heb ik die regenboog stola uit Amerika gehaald en die draag ik nu altijd. Verder heb ik een nieuwe fiets gekocht. Geen Koga, maar een tweedehands Gazelle en die rijdt prima! Ik fiets veel door en buiten het dorp. Daar moesten de benen wel even aan wennen… Vervolgens heb ik er mijn eerste schilderij van gekocht van een lokale kunstenares uit Roden. Een abstract schilderij over spirituele groei en opstanding. Toen was het bedrag nog niet op en heb ik er boeken van gekocht. Kortom: een goed besteed bedrag. Nogmaals mijn dank.
De overgang was stevig, maar de landing hier was zacht. Roden heeft ons hartelijk ontvangen en is blij met onze komst. Het verhuizen van een plek waar we vijftien jaar gewoond hebben was vooral voor onze meiden nogal een stap. Ze gaan nu in Groningen naar school en fietsen heel wat kilometers af, zeventien heen en zeventien terug. Gelukkig is er een goede busverbinding bij slecht weer, zoals nu. Ze zijn in leuke klassen terecht gekomen en hebben daar hun draai wel gevonden.
Jasmijn heeft hier al drie oppasadressen opgedaan, kerk is een handig netwerk voor van alles!
We wonen hier heel mooi, aan de buitenrand van het dorp. Dat is voor de hond uitlaten wel zo prettig. We lopen zo het bos in en met wat doorstappen zijn we bij het noordelijkste hunnebed van Drenthe. De omgeving is prachtig, niet zo gecultiveerd en heel gevarieerd met bos, moerassige grond, gewoon akkerland en heide. Ik doe bootcamp in Bakkeveen op de Mjumsterwei. Dat is in Friesland en desondanks vlakbij, net als de provincie Groningen. Roden ligt heel centraal.
Tineke is nog zoekend naar werk. Voor het noorden zitten we wel gunstig wat werk betreft met Assen en Groningen om de hoek, maar ze is bepaald de enige niet die werk zoekt. Ze is taalcoach geworden en begeleidt een Syrisch gezin. De cantorij heeft er met haar een sopraan bij en ze is in de vespergroep gaan meedraaien. Eindelijk door de weeks gemeenteleven waar we wonen.
Roden zit wat leeftijdsopbouw wel anders in elkaar dan Deventer. De gemiddelde leeftijd van de kerkgangers is hoog. Er wonen veel ouderen in Roden die, net als in Colmschate, vanwege de goede voorzieningen uit de regio hiernaartoe komen. Desondanks heb ik nog geen begrafenis gedaan. Veel Drentenaren doen dat zonder kerk. Er zijn diverse jeugdwerkactiviteiten, zoals de hobbyclub, een Rock Solid groep, de kerstmusical en kindernevendienst. Mijn collega Bart Elbert heeft daar jaren mee aan opgebouwd. We zijn nu bezig mensen opnieuw samen te brengen en lijnen te leggen. Dat doe ik net als in Colmschate door te netwerken, te flyeren en te mailen, mensen te leren kennen en nieuwe activiteiten op te zetten. Zo ben ik een gespreksgroep voor jonge ouders begonnen en een leesgroep voor 16+. Kleine groepjes, maar het loopt. Er komt zelfs weer regelmatig jeugd in de diensten dankzij de maandelijkse vieringen waar we alle gezinnen voor benaderen.
Mijn manier van werken is altijd geweest dat ik mezelf geef aan de mensen waar ik ben. Dat heeft altijd veel opgeleverd en het heeft een prijs. Het afscheid van Colmschate viel me zwaarder dan verwacht. Je start met iets wat je helemaal nog niet kent en laat iets los waar je goed in je vel zat. Maar ja, dat is het lot van dominees. We zijn hier op ons plek en zijn nu verder aan het wortelen.
Omgekeerd zullen jullie zo’n beetje in de fase gaan komen dat bekend wordt wie de nieuwe predikant kan gaan worden. Ik zou zeggen: geef die man of vrouw een warm welkom en ga ervoor.
Want als je er samen in gelooft, dan is er van alles mogelijk. Het ga jullie goed!
Met hartelijke groeten uit Roden.
Ds. Walter Meijles
1 maart 2017