Op het moment van het schrijven van deze column, zit ik tussen twee vakanties in: onze zomervakantie eind augustus en een (korte) herfstvakantie nog voor de boeg. Beide vakanties staan in het teken van muziek en zangers. Eind augustus waren we op het Griekse eiland Hydra, het eiland waar Leonard Cohen 10 jaar lang woonde en ook daarna veel tijd heef doorgebracht. De bekendste nummers die hij daar geschreven heeft zijn ‘So long, Marianne’ en ‘Bird on the wire’.
Over een paar weekjes gaan we naar een concert van Nick Cave. Cave noemde Leonard Cohen ‘the greatest of them all’, ‘the single of my musicale independence’. Cave heeft ook veel nummers van Cohen gecoverd.
Beide zangers zingen over dezelfde thema’s: menselijk falen, depressie, liefde, godsdienst (alhoewel als Cohen over godsdienst lijkt te zingen je ook op moet passen, soms ís dat namelijk helemaal niet zo). Cohen én Cave lijken beiden de neiging te hebben te vervallen in depressie, verslaving en worstelingen met donkere kanten in zichzelf. Neem dit gedeelte uit het lied ‘Bird on the wire’ van Leonard Cohen. Over de innerlijke strijd tussen je eigen licht en donker, .
I saw a beggar leaning on his wooden crutch
He said to me, “you must not ask for so much”
And a pretty woman leaning in her darkened door
She cried to me, “hey, why not ask for more?”
Bird on the wire, Leonard Cohen
Veel nummers van Cohen en Cave gaan over het gevecht tegen die ‘duistere’ kanten en of en hoe dat gevecht te overwinnen is. Het blijft mij altijd een raadsel of zij uiteindelijk daar een antwoord op geven. Het zijn namelijk zangers die je met meer vragen achterlaten dan antwoorden. Moderne Psalmisten eigenlijk, met hele poëtische teksten. Aan alles voel en hoor je dat hun teksten authentiek zijn en doorleefd én waarbij je nooit zeker weet of ze het achterste van hun tong laten zien. Een verademing, vind ik dat zelf, tussen veel (ietwat zoetsappige..) liedjes (ook in heel wat kerken gezongen) waarbij een antwoord op alle grote levensvragen maar al te duidelijk gegeven lijkt te worden.
Het schilderij laat Leonard Cohen zien, die het kind Nick Cave troost en hem voedt met het bloed Christus (wijn) en de kennis van goed en kwaad (appel).
