In het spoor van Jubal

In de Bijbel is Jubal de stamvader van allen die kunst maken. Dit jaar neemt elke scribent u mee naar een boek, film,  muziekstuk of ander kunstwerk dat haar of hem inspireert. Deze keer schrijft ds. Henk Schuurman over een bijzonder  Mariabeeldje.

 

Daar staat ze, in mijn werkkamer: Maria. Een klein  olijfhouten beeldje, vijftien centimeter hoog. Ik neem haar  regelmatig op van haar sokkeltje en leg haar in mijn  hand, wanneer ik mediteer. Ze past precies in de palm  van mijn hand. Op onze fietstocht in 2014 van Rome  naar huis vond ik haar in  de Sante Marie delle  Rose; een  achterafgelegen kerkje in  Assisi. In het kerkje staat  haar evenbeeld; een  marmeren Maria van  twee meter hoog,  omringd door dertig  kleinere Maria’s ­  evenveel beeldjes als de  levensjaren van haar  Zoon. De installatie in de  kerk is een kunstwerk van  Guido Dettoni. Het  prototype van zijn Maria  maakte hij door een  bonkje klei in zijn hand te  nemen. Als je je hand  dichtdrukt, vormt de klei  zich nagenoeg tot het  beeld dat hij ervan  maakte (probeer het maar  eens!). Daarom ligt het  beeldje zo fijn in mijn  hand.

Maria op haar sokkeltje

Het bijzondere van mijn kleine Maria is, dat ze me haar  levensverhaal vertelt. En daarmee het verhaal van  zoveel anderen. Behalve dat ze prettig aanvoelt, kun je  haar op vijf manieren bekijken. Gezien van haar  rechterzijde knielt ze, ontvankelijk voor de heilige Geest ­  “Mij geschiede naar uw wil”. Zie je haar van achteren,  dan draagt ze een kruik, zorgzaam als ze is. Misschien  de lege wijnkruik op de bruiloft te Kana? Draai ik haar  weer een kwartslag, dan is ze zwanger van haar zoon.  Wanneer ze mij aankijkt, verandert ze in de Madonna  met kind. Koesterend draagt ze hem op haar heup, haar  mantel om hem heengeslagen. De wonderlijkste  metamorfose ondergaat ze wanneer ik haar horizontaal  houd. Dan verandert Maria in een vredesduif, de duif van  de heilige Geest. Maar het liefst zie ik haar in haar vier  andere gedaanten. Voor mij is ze: Maria de Moeder  Gods. In al haar eenvoud gaat ze haar weg door het  leven; zorgzaam en met liefde. Maria op haar sokkeltje is  voor mij een voorbeeld om na te volgen.