Jaarthema “ontmoeten”

In gesprek Aansluitend bij het jaarthema ‘ontmoeten’ arrangeren we  dit jaar een aantal ontmoetingen tussen jongeren en  ouderen. In iedere Kerkklanken plaatsen we een verslag  van zo’n ontmoeting onder de titel ‘In gesprek’. Het vijfde  gesprek is tussen Clary Schaap (78) en Jan Willem Slaa  (33). Ze kijken terug op hun werk als ouderling, Clary  destijds in de PGCS, Jan Willem in de Bergsingelkerk in  Rotterdam.

Nog maar net binnen, gaat het gesprek over de wedstrijd  Ajax ­ Tottenham Hotspur die die avond plaatsvindt. Clary  vindt voetbal machtig spannend. Door de afspraak mist ze  de eerste helft, maar de tweede helft kijken moet zeker  lukken. Haar man Wim voorziet ons van koffie en thee,  waarna we van start gaan. Jan Willem vertelt dat hij in  Groningen milieuwetenschappen heeft gestudeerd. Jaarlijks  ging hij met een jongerenreis naar Taizé. Op één van die  reizen ontmoette hij Janneke. Zij woonde praktisch bij hem  om de hoek. Jan Willem vond een baan als  veiligheidsadviseur bij een raffinaderij in Rotterdam, waar  ze in 2015 trouwden. Daar sloten zij zich aan bij de  Bergsingelkerk.  Ook Clary heeft gestudeerd: theologie in Utrecht. Voor die  tijd was dat als jonge vrouw niet vanzelfsprekend. In de  collegebanken zat ook Wim, met wie zij trouwde. Hij werd  predikant. Dat had zij zelf ook wel willen worden. Maar in  die tijd was er voor gehuwde vrouwen geen plaats op de  kansel. Ze haalde haar lesbevoegdheid en ging  levensbeschouwende vorming geven. De derde gemeente  van Wim was Deventer. In de Van Vlotenhof zette Clary het  jeugdwerk op. Ook werd ze geestelijk verzorger in  verzorgingshuis Bloemendaal.

Hoe kwamen ze in de kerkenraad terecht? Jan Willem: “We  woonden nog maar kort in Rotterdam, toen ik gevraagd  werd. Ik werd ouderling met een bijzondere opdracht: het  beleid. Een bestuurlijke functie ligt mij wel. Dat had ik in  mijn studententijd ook gedaan. Later kwam daar het  jongerenwerk bij. Mijn ervaringen in Taizé kwamen daarbij  goed van pas. Met Pinksteren 2014 werd ik bevestigd. Ik  heb bijna vier jaar volgemaakt. In november 2017  verhuisden we naar Deventer. Ik werk nu bij Witteveen &  Bos.” Clary vertelt: “Na Deventer is Wim geestelijk verzorger  geworden in een instelling in Enschede. Toen hij in 2002  met emeritaat ging zijn we in Colmschate komen wonen.  We woonden hier nog maar kort, toen ik gevraagd werd  pastoraal ouderling te worden. Ik werkte in het pastoraal  team, dat toen juist was opgezet door Joost Molenkamp. Ik  verzorgde uitvaarten en deed veel pastoraal werk. Heerlijk  was dat. Ik ben tot 2006 ouderling geweest.”

Gevraagd naar haar motivatie, antwoordt Clary: “Eindelijk  was ik geen ‘domineesvrouw’ meer. Daarvan heb ik ook wel  genoten, maar nu was er ruimte om ambtsdrager te worden.  Ik wilde mensen leren kennen. De beste manier daarvoor  is iets in de kerk te gaan doen. Maar vooral: ik wilde mijn  gaven gebruiken voor anderen, ik wilde met mijn geloof wat  doen.” Jan Willem herkent dat: “De Bergsingelkerk was een  leuke, aantrekkelijke gemeente, maar met een gat tussen  de 60plussers en jonge gezinnen, zeg maar mijn generatie.  Ik wilde mijn steentje bijdragen. Betrokken vanuit mijn geloof  voelde ik mij verantwoordelijk om het Verhaal door te laten  gaan.”

Waar kregen ze energie van, waar liepen ze tegenop? Jan  Willem:  “Ik kreeg energie van de ontmoetingen, goede gesprekken,  geloofsvragen en levensverhalen, en ook van de  vergaderingen. Wat daar gebeurt; dat zijn fascinerende  processen. Ook de activiteiten die we opzetten gaven me  energie. In de multiculturele stad Rotterdam belegden we  symposia en debatten, organiseerden we concerten,  gemeentedagen en een gespreksgroep met  jongvolwassenen. Wat mij frustreerde was dat bestuurlijke  vernieuwing niet van de grond kwam, en dat na een  vacaturetijd met een interimpredikant de nieuwe predikant  niet goed matchte met de gemeente. Uiteindelijk is zij  vertrokken.” Clary: “Ik krijg energie van omgaan met  mensen, luisteren naar hen, en het besef dat anderen mij  verwachten, echt uitzien naar mijn komst. Ook de kerk zelf,  de gemeenschap en de vieringen op zondagmorgen geven  mij energie. Dat laatste eigenlijk nog steeds in toenemende  mate. Maar vergaderen… daar had ik in tegenstelling tot  jou een broertje dood aan!”

Hoe was het voor hun partners dat zij tijd in het kerkenwerk  staken? Clary: “Wim zei: als je daaraan behoefte hebt, moet  je dat doen. Ik steun je in alles.” Jan Willem: “Janneke vond  het best dat ik minder avonden thuis was. Alleen toen ik  ook in het moderamen (dagelijks bestuur) kwam sputterde  ze wat tegen: moet je dat nu ook nog doen? Toen we  hierheen verhuisden besloten we voorlopig een jaar niets  te doen. Een nieuwe baan, een eerste eigen huis, een kind  (Thijmen); dat alles vraagt genoeg aandacht. Maar nu is  sinds januari Janneke diaken. Ze heeft het stokje  overgenomen.”

Zien ze verschil tussen ‘toen’ en ‘nu’? Clary: “Ik zie minder  jonge gezinnen, maar er zijn meer kerkgangers dan toen.”  Jan Willem: “De vraag: ‘wat voor kerk wil je over tien jaar  zijn’ was in de Bergsingelkerk urgenter dan hier. Ik vind het  een verademing dat ik in de Ichtus mensen over de hele  breedte zie, van jong tot oud.”

Op de vraag wat het ouderlingschap hen gebracht heeft  antwoordt Jan Willem: “Meer kerkelijk inzicht, extra  vertrouwen en geloof in het instituut kerk en  geloofsverdieping. Ik heb veel geleerd. Ik ben dichter bij de  oudere generatie gekomen, mijn beeld over hen is  veranderd.” Clary beaamt dit: “Door anderen te ontmoeten  heb ik veel nieuwe inzichten gekregen. Het heeft me  verrijkt.”

Het wordt tijd het gesprek af te ronden. De tweede helft in  de Arena wacht. Mijn laatste vraag gaat over de actuele  situatie van onze kerk. We zoeken nieuwe ambtsdragers  en mensen die taken op zich willen nemen. Wat zouden  jullie hen willen zeggen? Clary: “Een taak in de kerk maakt  je rijker. Je kunt je eigen gaven gebruiken. Je kunt het doen  in je eigen tempo, het is niet zwaar.” Jan Willem is het  daarmee eens: “Je moet even een drempel over.  Maar dan  biedt het je mooie contacten. Het verdiept je geloof, het  verdiept je menselijkheid en je naastenliefde.”

Met een foto bij de klok ­ symbolisch voor het oude en het  nieuwe, voor de generaties, besluiten we het gesprek.  Beiden vonden het een leuke ontmoeting. “Wie weet krijgt  dit nog een vervolg” zegt Jan Willem. In de kerk bij de koffie  of waar dan ook. Clary en Jan Willem: bedankt!