Op 17 januari heb ik afscheid genomen als voorzitter van de kerkenraad. In de kerkenraadsvergadering van december is het stokje al overgedragen aan de nieuwe voorzitter Jan Vroonland. Mooi makkelijk; het blijft Jan.
Vier jaar geleden heb ik schoorvoetend ‘ja’ gezegd tegen de vraag of ik voorzitter wilde worden. Eigenlijk had ik geen idee waar ik aan begon. Met het motto van Pippi Langkous in het achterhoofd (ik heb het nooit geprobeerd dus ik denk dat ik het kan) ben ik er aan begonnen. Of ik het goed heb gedaan moeten anderen maar beoordelen maar ik heb het in ieder geval met plezier gedaan. Soms waren er best moeilijke zaken waar we mee bezig waren, of lastige dingen die me in vertrouwen werden verteld. Maar wat overheerst is de inspiratie en het gevoel van verantwoordelijkheid en intensief samenwerken.
Het lid zijn van de kerkenraad bracht mij een intensievere beleving van het geloof, een grotere bewustwording van wat belangrijk is voor onze gemeente om samen een levendige geloofsgemeenschap te zijn en te blijven. We vormen een gemeenschap met enorm veel energie, saamhorigheid en geloof. Helaas wordt het gemeenschapsgevoel het laatste jaar wat bedekt door het coronavirus maar dat wil niet zeggen dat het weg is. Ooit komt het in alle kracht en pracht weer aan het licht! Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat ik heb gekregen en voor al het goede dat ik in de contacten heb mogen beleven.
Jan Hulzebosch