Dit wordt dan het laatste stukje voor Kerkklanken, want de tijd van emeritaat is gekomen. Hierin wil ik op de eerste plaats heel veel dank uitspreken. Dank voor het vertrouwen dat u, jullie, mij in de afgelopen 17 jaren hebben gegeven. Het is een groot geschenk als mensen je dat – zoals het lijkt – zomaar geven. In gesprekken, in het een eindje meelopen in het leven op cruciale momenten, in het pastoraat en diaconaat, in de kerkenraad, in de bijeenkomsten van commissies, werkgroepen, activiteiten. Dat vertrouwen, door u, mij gegeven, schonk mij ook vertrouwen in de zin van de ontdekking dat je het vertrouwen waard bent. En daarmee ook de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. De eerste tijd lag de nadruk op Schalkhaar, met daarnaast activiteiten in Colmschate. Het was een tijd van vooral samen vieren en naar elkaar omzien, de oecumene. Een warme betrokkenheid en een open geest naar de vragen die vanuit de samenleving kwamen. Een plek waarin ik mij thuis heb gevoeld. Gaandeweg kwam Colmschate steeds meer in beeld. Met alle uitdagingen en mogelijkheden die een grote nieuwbouwwijk met zich meebrengt.
Het was fijn samenwerken met de verschillende collega’s in deze jaren. Dank voor de collegialiteit, het plezier, de steun, het vertrouwen. Heel veel vrijwilligers zijn er geweest en zijn er nog steeds die op één of andere manier hun bijdrage leveren aan kerk zijn in deze tijd. Er wordt gigantisch veel gedaan, op vele manieren. Soms weten we van elkaar niet wat er allemaal gedaan wordt en door wie. Maar het is mooi om te zien hoe belangrijk de kerk voor mensen is, kan zijn. Het is een dankbare klus om er voor die mensen te mogen zijn.
Een schaap met vijf poten kun je, wil je, niet zijn, maar het is wel enorm boeiend om allerlei verschillende deskundigheden en vaardigheden te mogen aanboren in een baan als gemeentepredikant. Ik heb genoten van de vieringen voorbereiden en daarin voor te gaan, maar zeker ook van de bezoeken bij mensen, van begeleiden van vrijwilligers, van kennis overdragen, van luisteren naar vragen waar mensen mee rondlopen en van het samen zoeken naar oplossingen bij problemen. En niet te vergeten van het rondfietsen in het mooie landschap.
Dat ik dit allemaal mocht doen in Schalkhaar en in Colmschate: daarvoor heel veel dank aan u, aan jullie allemaal. Vrede en alle goeds!
Hartelijke groet,
ds. Trijnie Plattje