Edith Eger, drieënnegentig jaar oud, werd onlangs geïnterviewd door Jacobine Geels in ‘Jacobine op zondag’. Aanleiding was de Nederlandse uitgave van haar boek Het geschenk 12 lessen die je leven kunnen redden.
De schrijfster en psychotherapeute werd bekend als ‘de ballerina die danste voor Mengele’. Als Joods meisje werd ze meegevoerd naar Auschwitz. De kamparts Mengele dwong haar voor hem te dansen. Dat deed ze. Terugblikkend op die periode zegt ze: “Je hebt als mens keuzevrijheid. Je kunt altijd kiezen om, ook in de meest verschrikkelijke momenten, mee te gaan in wat je overkomt als bewuste keuze, of je mee te laten nemen en de moed te verliezen.”
In deze coronatijd kan Eger ons inspireren: laten we de veren hangen nu er, ook op ons kerkelijk erf, veel niet mogelijk is? Of nemen we de gegeven situatie zoals die is en kiezen we ervoor daarin wegen te zoeken naar wat wél kan? “Ken je mij?” is ons jaarthema. Kies je voor het eerste, dan zou je zeggen: “elkaar (beter) leren kennen daar komt niets van terecht, want elkaar ontmoeten is nauwelijks mogelijk”. Kies je voor het laatste, dan maakt dat energie en creativiteit vrij om wegen naar elkaar te zoeken, juist door alle beperkingen heen.
De kerkenraad heeft gebrainstormd over mogelijkheden tot contact. Een aantal ideeën daarvan is of wordt uitgewerkt; de zondagsbrief en Speakap houden u daarvan op de hoogte. Laten we wegen gaan om elkaar niet verliezen en door alles heen elkaar vast te houden.
ds. Trijnie Plattje, ds. Henk Schuurman